Mijn vriend en ik hebben een dochter van 2. Ik wil zo graag nog een kind, maar mijn vriend niet. Wat betreft wonen, werk, financiën en sociaal netwerk staan alle lichten op groen, maar hij vindt de zorg en verantwoordelijkheid voor onze dochter al zwaar genoeg. Met liefde neem ik meer zorg op me, maar ook dan ziet hij het niet zitten. Wat nu?
Kinderwenscoach Evelien de Jong:
Dit is geen kwestie van: ik wil het wel en hij wil het niet. Dit is een gezamenlijk proces, waarbij jullie verbinding mogen maken op het ongemak. Drie maanden lang zou je elke week op drie verschillende momenten hier een uurtje over kunnen schrijven.
In de eerste maand is het belangrijk dat je voor jezelf nagaat waar jouw verlangen uit bestaat. Waarom wil je zo graag een tweede kind? Heb je bijvoorbeeld zelf broers of zussen waar je veel aan hebt? Vind je het zielig, een kind alleen?
In de tweede maand schrijf je over alles wat je zou kunnen doen als je vriend bij zijn besluit blijft. Verzamel informatie over elke optie en bekijk wat je daarvan vindt. Denk aan uit elkaar gaan, stiekem zwanger worden (niet ethisch, maar schrijf er toch over), je verlangen opgeven of samen in therapie gaan.
In de derde maand schrijf je over je eigen zorgen en vraag je naar de zijne. Ga samen in gesprek. Bespreek elke zorg tien minuten en probeer elkaar te begrijpen. Bedenk: je kunt elkaars zorgen niet wegnemen, maar wel naast elkaar gaan staan. Bekijk tot slot jullie opties. Wat gaat het worden?
Relatie- en gezinstherapeut Kamiel Groendaal:
Het bezwaar dat je vriend geeft lijkt me slechts het thema aan de oppervlakte. Je zou met hem in gesprek kunnen gaan om in de onderlaag te komen, daar waar zijn bezwaar écht over gaat. Vergelijk het met een ijsberg in het water, waarvan je slechts het topje ziet.
Kijk je onder water dan is daar nog een hele massa zichtbaar. Ga samen eens onder water kijken. Welke primaire emoties schuilen er achter zijn nee? Angst, boosheid, verdriet? Wat ik ook interessant vind: je zegt dat je de zorg op je wilt nemen. Dan valt zijn bezwaar weg, zou je zeggen. Maar kennelijk gebeurt dat niet.
Dan kunnen er twee dingen spelen: hij vertrouwt je antwoord niet of – en dat vermoed ik eerder – er is iets anders dat hem tegenhoudt om voor een tweede te kiezen. Misschien valt de zorg voor jullie dochter hem erg zwaar en wil hij zich hier eerst in verlicht voelen, voordat hij überhaupt kan nadenken over een tweede.
Maak het veilig voor hem om hier met je over te praten: toon oprechte interesse en vraag je af of hij ook nee mag zeggen. Als hij het echt niet wil dan mag je dat respecteren.
