Sinds we kinderen hebben, is mijn vriend thuis voor de kinderen en werk ik fulltime. De laatste tijd erger ik me vaak aan de bende die ik aantref als ik ’s avonds thuiskom. Ik moet dan zelf nog gaan opruimen en koken, terwijl ik al bekaf ben. Hij zegt zijn best te doen, maar ik geloof dat eerlijk gezegd niet – wat hem weer boos maakt. Hoe komen we hieruit?
Het moment van thuiskomen is berucht onder relatietherapeuten. Jij bent moe van je werk en gestrest door het verkeer, en je vriend is moe van de kinderen en toe aan een praatje met een volwassene.
Maar dat praatje wordt in no time een ruzie. Kleine ergernissen groeien uit tot enorme problemen. O, heb je geen boodschappen gedaan? O, ben je te belazerd om even met de kinderen te spelen? O, moet ik weer koken? O, moet ik vandaag echt alles doen terwijl jij op je luie reet zit? Et cetera.
De oplossing is simpel: geef elkaar tien minuten rust bij thuiskomst. De routine wordt dan zo: je komt binnen en je geeft je vriend een zoen. Jullie kijken op de klok. Jij doet jouw ding en hij het zijne.
Na tien minuten zoeken jullie elkaar op. Dan vragen jullie aan elkaar: hoe is het? Wat moeten we doen? Wie doet wat? Voorwaarde is wel dat je deze nieuwe routine met je man bespreekt. En dat je gelooft wat hij zegt. Anders heeft praten geen enkele zin.
