Bij de relatiepsycholoog: ‘Het is zó’n dilemma’
‘Ik zei het toch, je had het moeten aankondigen,’ zegt Erik tegen Neeltje.
Die kijkt gepijnigd en kreunt: ‘Sorry.’ Alsof ik haar vader ben en zij mijn oogappeltje, dat te laat is thuisgekomen van het schoolfeest. Nu moet ik zeggen: nou ja, laat maar zitten, snel naar bed.
Maar daar heb ik helemaal geen zin in.
‘Weet Karel hiervan?’ Neeltje kijkt schuldig.
‘Nou ja, dat kan toch ni-…’
‘Rústig maar,’ onderbreekt ze me. ‘Het is geen geheim dat Erik hier is, ik ben er alleen nog niet aan toegekomen om dat tegen Karel te zeggen.’ Typisch Neeltje: de waarheid met een venijnige twist.
‘Neeltje, wat is je plan? Neem je volgende week Karel weer mee, die van niets weet? Dan maak je me medeplichtig aan bedrog.’ Ik druk me sterker uit dan ik wilde, waarschijnlijk omdat ik het vorige week zo goed kon vinden met Karel.
‘Bedrog, bedrog… hij weet toch van Erik?’ Neeltje trekt een pruillip. Het is duidelijk dat ik niet zo moet zeuren. ‘Ik zal het hem straks meteen vertellen, nou goed?’
Het gesprek gaat verder, maar ik merk dat mijn gedachten afdwalen. Wat heeft het te betekenen dat Neeltje, die ik al een poosje individueel spreek, plotseling eerst haar man en dan haar vriend meeneemt naar de sessies? Moet ik voor haar de keuze maken? Wil ze me trots haar harem laten zien? Moet ik goedkeuren dat ze twee mannen heeft en haar verlossen van het schuldgevoel daarover?
‘…natuurlijk zit Neeltje al jaren in een gevangenis…’ zegt Erik.
‘…het is zó’n dilemma…’ zucht Neeltje.
En dan zie ik het. De manier waarop ze haar problemen tot de mijne maakt, de emoties (boosheid, bezorgdheid en schuld) die ze bij me oproept, het geflirt en de moodswings. Nu ik het zo op een rijtje zet, denk ik aan borderline.
‘Wacht, wat zei je daar? Neeltje zit in een gevangenis?’
Erik knikt verbaasd, hij was net iets anders aan het zeggen.
‘En jij gaat haar bevrijden?’
‘Nou, dat zeg ik net, dat kan ze alleen zelf doen. Maar de deur van die gevangenis staat wagenwijd open en ze kan zo naar me toekomen.’
‘Erik…’ Voor het effect wacht ik even. ‘Dat gaat niet gebeuren. Neeltje komt niet naar je toe. En ze gaat ook niet uit haar gevangenis, zoals jij haar huwelijk noemt.’
Nu wil Neeltje iets zeggen, maar ik leun voorover, naar Erik toe en zeg: ‘Dit gedoe, jouw komst vandaag, jullie verhouding, de ingewikkelde relatie met Karel, het heeft maar één doel en dat is afleiding. Het leidt ons af van wat er werkelijk aan de hand is.’
‘En dat is?’ vraagt Neeltje, licht in paniek.
Ik kijk haar aan. ‘Zullen wij tweeën het daar eens rustig over hebben?’
