Waarom houd ik zo vast aan mijn minnaar?
Ik ben nu zes jaar samen met mijn (eerste) vriend. Sinds een jaar heb ik een affaire met een collega, die ook geen vrijgezel is. Na een ontmoeting met hem ben ik een ander mens, heel vrolijk. Toch voel ik me niet erg veilig bij hem; hij vertelt me bijvoorbeeld botweg met wie hij nog meer naar bed wil. Hij is een grote flirt. Toch hoop ik zijn enige minnares te zijn, hoe paradoxaal en naïef dat ook klinkt. En dan te bedenken dat ik blij ben met mijn vriend, bij wie ik me honderd procent op mijn gemak voel en niets tekortkom. Ik wil hem niet kwijt en voel me schuldig over wat ik hem aandoe. Waarom hecht ik zo aan die minnaar?