De utopie van Hans Crombag

0p de meeste universiteiten zijn werkkamers onpersoonlijke hokken, waar de eigenaar alleen met een poster of plant een eigen geurspoor achter kan laten, maar bij de rechtspsycholoog Hans Crombag van de Rijksuniversiteit Limburg straalt alleen het meubilair een goedkope efficiëntie uit. Een donker geworden schildering van Christus aan het kruis siert de schouw, de muren zijn bedekt met allerhande plaatjes en de ramen zitten zo hoog dat zij uitkijken op de boomtoppen en de hemel. De boekenkasten vervolmaken het huiselijke gevoel en Crombag begint het gesprek met een kleine rondleiding door de verzameling. Zijn trots is een onooglijk boekje uit het begin van deze eeuw waarin de Amerikaanse John Watson zijn collega-psychologen voorhoudt dat zij moeten ophouden met hun wilde speculaties en zich beter tot de observeerbare werkelijkheid kunnen beperken. Alleen op die manier zou men de eindeloze en vruchteloze discussies kunnen beëindigen.