Opscheppen en faalangst?
Hallo Margreeth,
Mijn zoon van elf piekert veel. Op school gaat het goed. Toch maakt hij zich elke keer veel zorgen of hij het wel haalt. Hij tobt en ligt er ’s nachts wakker van. Ik begrijp dat niet zo goed. Als je vijf keer achter elkaar een tien hebt gehaald voor je taaltoets, dan kun je er de zesde keer toch op vertrouwen dat het wel goed zal gaan?
Hij vertelt dat hij vaak denkt ‘O, zal ik het wel halen’. Of ‘Zal ik wel de beste zijn’. Want hij wil heel graag de beste zijn. Terwijl ik hem ook vaak hoor opscheppen tegen andere kinderen. ‘Ik ben heel goed in ….’, hoor ik hem zeggen tegen klasgenootjes. Terwijl andere kinderen allang vinden en zeggen dat hij goed is op school.
Waarom heeft hij dat opscheppen eigenlijk nodig? Ik vertel hem altijd dat ik onvoorwaardelijk van hem hou. En dat hij van mij echt niet overal goed in hoeft te zijn. Ik zeg zelfs vaak: ‘Van fouten leer je, dus maak vandaag eens een paar fouten want dat is wat jij moet leren: fouten maken’.
Hoe kan ik hem helpen om meer zelfvertrouwen te krijgen? Hoe leert hij verliezen? En: hoe leert hij dat opscheppen af? Of is dat iets wat nog erg bij de leeftijd van elf jaar hoort?
Beste groeten van Lizzy
Beste Lizzy,
Je geeft een heel duidelijk beeld waar je zoon moeite mee heeft. Je reageert als moeder heel goed. Je laat je zoon merken dat je onvoorwaardelijk van hem houdt. Verder vertel je hem dat fouten maken zelfs belangrijk is, omdat hij dan ook kan oefenen hoe er mee om kan gaan.
Zoals je het beschrijft heeft je zoon last van faalangst, een irreële angst. Met opscheppen blaast hij zijn zelfbeeld op en met zijn angsten maakt hij zijn zelfbeeld onnodig klein. Zoals je al aangeeft, gaat het erom dat hij een reëel zelfbeeld krijgt en dit kan reguleren. Op dit moment is goed niet goed genoeg voor hem en moet het nog perfecter.
Natuurlijk komt het op deze leeftijd vaker voor, maar doordat hij erg tobt en er wakker van ligt, er dus echt last van heeft, ben ik het met je eens, dat het goed is hem wat extra te helpen. Je merkt dat praten en hem gerust stellen, niet meer voldoende effect heeft.
Ik zou je adviseren hem een gerichte begeleiding te geven, dat kan in een groepje met leeftijdgenoten of individueel. Het voordeel van een groep kan zijn, dat hij merkt niet de enige te zijn, die hier last van heeft.
Een voorbeeld van een bureau in Amsterdam kan je vinden op:
www.trainingsbureauvoorkinderen.nl
Meestal kan de school je ook verder helpen bij adressen voor kinderen om om te gaan met faalangst.
Groeten,
Margreeth
Margreeth Eisma van Eisma Consult is psycholoog en werkzaam als coach, trainer en loopbaanbegeleider in Amsterdam.
In haar coachingspraktijk, waar het impostorsyndroom (angst om door de mand te vallen) geen onbekend fenomeen is, begeleidt zij cliënten om ondermeer hiermee om te leren gaan.
Samen met een collega geeft zij de workshop zelfcompassie, waarin ook handvatten worden geboden hoe het impostorsyndroom te verminderen.
Voor verdere informatie mail: naar m@eisma.org
of kijk op www.eisma.org en www.vonkzelfbepaling.nl.
