Ik heb nare herinneringen aan mijn overleden broer
De vraag
Toen ik 12 was, overleed mijn 14-jarige broer door een ongeval. Hij had leer- en gedragsproblemen en mijn moeder zette zich enorm voor hem in. Ik heb nare herinneringen aan hem. Hij nam bijvoorbeeld op een keer op mijn verjaardag al mijn vriendinnen mee en liet me alleen achter, in tranen. Mijn ouders vonden toen dat ik me aanstelde. Dat is nu veertig jaar geleden; toen ik dit laatst aan mijn moeder vertelde, barstte ze uit en zei dat ik niet begreep hoe moeilijk mijn broer het had gehad. Die verjaardag is voor haar een anekdote over hoe geliefd haar zoon was bij de meisjes. Mijn moeder kan haar herinneringen niet veranderen, maar ze staan onze huidige relatie wel in de weg.
Het advies
Van een jong meisje kan niet worden verwacht dat ze medelijden heeft met haar grote broer als die haar kwetst. Het is heel jammer dat uw ouders u destijds niet konden troosten. Vermoedelijk werden ze te zeer in beslag genomen door de zorgen over hun zoon.
Zijn tragische dood zal uw moeder veel verdriet hebben gedaan en ze mist hem vermoedelijk nog steeds. Ik denk dat al die emoties de herinnering aan zijn moeilijke kanten hebben verdrongen. Als u toch meer begrip wilt, kunt u dat misschien beter zoeken bij familieleden dan bij uw ouders. Wat betreft de relatie met uw moeder is mijn advies: laat het los, probeer te begrijpen dat ze te weinig aandacht had voor haar tweede kind, omdat het eerste zoveel problemen met zich meebracht.
Om het beeld van uw broer te nuanceren zou het helpen als u nu, als volwassene, alsnog zou kunnen begrijpen hoe moeilijk het leven voor hem was – op school kon hij niet meekomen en hij joeg steeds mensen tegen zich in het harnas – maar ik begrijp dat dit voor u heel moeilijk is.
