Mijn man heeft drie jaar geleden zelfmoord gepleegd. Mijn vijfjarige dochter heeft hem gevonden. Na overleg met de huisarts en een psycholoog van de Riagg is destijds besloten haar geen speciale begeleiding te geven. Ik ben heel open tegenover mijn kinderen en probeer er goed over te praten. Wat kunnen de psychische consequenties zijn in de toekomst?
Het is voorstelbaar dat u zich zorgen maakt. Toch hoeft uw dochtertje geen psychische schade aan deze vreselijke gebeurtenis over te houden. Traumatische gebeurtenissen worden door kinderen heel verschillend verwerkt en ze laten niet altijd ernstige sporen na. Welke consequenties deze ervaring zou kúnnen hebben, hangt af van de manier waarop uw dochter het gebeurde destijds heeft beleefd (haar persoonlijke interpretatie). Ga niet op zoek naar trauma’s – daarmee brengt u het kind in moeilijkheden – maar wacht af hoe het haar vergaat en waar ze zelf mee komt.
Kinderen gaan heel anders met de dood om dan volwassenen. Als uw dochter iets over de dood van haar vader zegt dat u ‘vreemd’ in de oren klinkt, hoeft dat dus niet verontrustend te zijn. Met vragen hierover kunt u het beste terecht bij een orthopedagoog.
Zorg ervoor dat de gruwelijke dood van uw man niet geheim wordt gehouden. Vertel uw dochter als ze opgroeit steeds wat meer details, en sluit daarmee aan bij haar eigen behoefte en ontwikkeling. Het is belangrijk dat u dat zelf bijtijds doet, zodat ze geen verontrustende dingen van anderen hoort. Tot slot: denk niet alleen aan uw dochter, maar zorg ook goed voor uw eigen rouwverwerking. Hoe beter het met u gaat, des te beter gaat het uw dochter. En des te vrijer kunt u met haar praten over de herinnering aan uw man en haar vader.
