Ik wil ook een onvoorwaardelijk thuisgevoel
Dag Else-Marie,
Ik heb het soms wel erg moeilijk met mijn ouders. Met beide heb ik nooit echt een band kunnen opbouwen zoals anderen dat hebben. Met mijn vader zou ik dat wel willen, maar hij is altijd zo afstandelijk en hij heeft al vijftien jaar een nieuw gezin met zijn vrouw en haar kind. Soms denk ik wel eens dat hij zich schaamt omdat hij al vroeg bij ons (mij) is weggegaan en mij niet heeft zien puberen en groot worden.
Ik ben al vroeg alleen gaan wonen omdat hij wegging. Thuis was het onhoudbaar geworden. Mijn moeder is alcoholist. Mijn vader en zijn vrouw kennen mij eigenlijk alleen als volwassen iemand. Zij is lang vijandig en jaloers geweest waardoor ik mijn vader ook niet kon leren kennen.
Ik heb steeds het idee gehad dat ze nooit stilstonden bij dat ik gewoon een vader wil, waar ik me kan ontspannen en op kan leunen. Verder niet. Ik wil niet vechten. Dan ben ik liever alleen. Dan is er nog haar dochter. Die krijgt met schril contrast zo veel dat ze verwend en verwaand is geworden. Hoe kan ik hier allemaal mee omgaan? Ik ben inmiddels 28. Ik zou ook zo graag een echt onvoorwaardelijk thuisgevoel willen. Misschien ben ik zelfs jaloers op mijn vaders gezin.
Noel
