Ga naar inhoud

Ik was een ongewenst kind

ongewenst kind
leestijd 2 minuten
Update: 22 oktober 2020. (Publicatie: 28 mei 2009)

De vraag

Mijn moeder is nooit echt aardig (geweest) tegen mij. Ik ben een ongewenst kind, en dat weet ik zolang ik mij kan herinneren.

Mijn moeder vond het leuk om me te ‘plagen’. Bijvoorbeeld door mij – als tweejarige – alcohol te laten drinken en dan te filmen hoe raar ik deed. In mijn tienerjaren vertelde ze mij bij liefdesproblemen dat niemand van me zou houden, want ik was lastig. Misschien houdt ze van me, maar ze toont het niet. Wel heb ik een briefje van haar: ‘Ondanks alles, hou ik toch van je. G.’

Tegenwoordig doe ik tegen haar zoals ik tegen een willekeurige vreemde doe. Als ik bedenk hoe zij me vroeger, en nu nog, liet voelen dat ik een ongewenst kind was en ben, dan wil ik haar niet spreken. Ik heb hier op zich redelijk vrede mee, maar mijn moeder wil soms ineens contact. Ze praat me dan een schuldgevoel aan als ik niet alles voor haar laat vallen, want ‘ze is toch m’n moeder’.

Waarom wil ze ineens contact? Ik word dan heel boos: ze heeft geen recht op mij(n aandacht)! Hoe kan ik hier beter mee omgaan, zodat ik in die situatie nog mezelf blijf?

Het advies

Ongewenst zijn kwam vroeger natuurlijk veel vaker voor dan nu. Maar het gevoel en de wetenschap een ongewenst kind te zijn is en blijft verschrikkelijk naar. Het geeft een deuk in je gevoel van eigenwaarde.

Mogelijke (onbewuste) beweegredenen van je moeder

In het geval van jouw moeder klinkt het alsof ze jou, haar (ongewenste) kind, verwijt dat het geboren is. Moeders met een ongewenst kind voelen zich vaak schuldig, soms zonder het te weten of te erkennen.
Soms projecteren ze hun schuldgevoel op hun kind, die moet zich dan schuldig voelen over wat het zijn/haar moeder heeft aangedaan.
Zo’n moeder wil het dan goedmaken, maar blijft haar eigen aandeel ontkennen. Want het is in haar optiek de schuld van het kind, die moet lief en toeschietelijk zijn en het haar moeder vergeven. De omgekeerde wereld dus.

Meer lezen
Als één vorm van liefde vanzelfsprekend is, dan is dat wel moederliefde – zou je denken. Toch krijgt lang niet elk kind wat het nodig heeft. Vooral dochters raken daardoor emotioneel beschadigd, zegt therapeute Susan Forward. Je leest het hier – in Waarom dochters niet zonder moederliefde kunnen

Meer lezen over dit thema?