Ik schaam me voor mijn tranen
De vraag
Beste Roos,
Veel mededogen?
Het is voor mij een ongrijpbaar begrip. Ik lijd veel om het lijden van anderen, zo zelfs, dat ik vaak huil of bijna huil om lijden in de wereld, als mij beelden worden getoond van ellende in Afrika of ergens ver weg. Ook als iemand vertelt van het lijden van anderen.
Hoe leer ik mijzelf in bedwang te houden en dingen zodanig te relativeren, dat ik er met droge ogen naar kan kijken? Wel ben ik vlug weer normaal, maar ik schaam mij er wel voor, dat ik zo vlug in tranen ben, ook al weet ik, dat ik geen hulp kan bieden.
Men heeft mij ooit verteld, diep ademhalen. Tracht er achter te kijken met de vraag, wat is de oorzaak, kan je helpen? Kunt u mij een tip geven, nuchterder te zijn?
Cor Eykelenboom
Het advies
Beste Cor,
Dat je zo meeleeft met anderen, en het leed in de wereld kunt zien zonder je ervoor af te sluiten, is natuurlijk alleen maar mooi. Ook is het goed en gezond dat je snel weer herstelt van je verdriet. Misschien is het niet zo erg om af en toe geraakt te zijn, het geeft ook een verdieping en erkenning van de wereld zoals ‘ie is.
Als je er echt onder lijdt zou het een idee kunnen zijn je ergens als vrijwilliger aan te melden om er ook daadwerkelijk iets aan te doen. Daarmee geef je een positieve wending aan die nare gevoelens. Je kunt niet het hele leed van de wereld op je nemen, maar je kunt wel in kleine kring iets doen aan dat wat op je weg komt, en daarmee het verschil maken voor anderen. Ook zou dit betekenen dat je in contact komt met mensen die hetzelfde voelen als jij. Hiermee zou het verdriet dat je voelt uiteindelijk voor jezelf én voor anderen een positief effect hebben. Bedenk dat mensen vooral gelukkig worden van wat ze voor anderen betekenen!
vriendelijke groet,
Roos Vonk
Plusabonnees vroegen advies over wijsheid aan Roos Vonk. Roos Vonk is hoogleraar sociale psychologie aan de Radboud Universiteit Nijmegen en coach/managementconsultant.
Neem ook een kijkje op de site van Roos Vonk:
www.roosvonk.nl
