Hoe help je een bewoner met kanker als begeleider?
De vraag
Beste Anette,
Sinds een aantal dagen heeft een bewoonster die binnen het beschermd wonen woont te horen gekregen dat zij kanker heeft. Zelf heb ik ervaren wat het met je doet en wat er in mijn eigen leven is veranderd. Heb namelijk mijn moeder op 46 jarige leeftijd verloren aan kanker. Mijn vraag is ook in verband met afstand en nabijheid t.a.v. die bewoonster
Hoe kan ik als begeleidster omgaan in deze situatie zonder dat ik mijn eigen grenzen verleg? En heeft u suggesties voor ons team om die bewoonster zo goed mogelijk te begeleiden in dit gehele ziekte proces?
Ik hoop op een reactie.
Carolien
Het advies
Beste Carolien,
Voor alle mensen die een schokkende ervaring meemaken is het belangrijk om een plek te hebben waar ze zich veilig voelen. Voor mensen in beschermde woonvormen geldt dat zeker ook. Het is van belang dat het dagelijks ritme zo weinig mogelijk wordt verstoord. Er is steun en opvang van emoties nodig, maar ook structuur, begrenzing en informatie.
Je zou bijvoorbeeld kunnen afspreken dat er vaste tijden zijn voor een gesprekje over hoe het met de bewoonster gaat. Dit moet dan wel officieel worden ingepland – want als deze tijd weer moet worden ingehaald, ontstaat een hectische situatie, die de veiligheid niet ten goede komt. Als er bij jezelf herinneringen bovenkomen, is het van belang ook voor jezelf iemand te zoeken waar je mee kunt praten.
Om je bewoonster hierbij te helpen zou je bij het Helen Dowling Instituut (tel.: 030 – 252 40 20) de folder Diagnose Kanker kunnen aanvragen.
Veel sterkte!
Anette Pet
- Anette Pet is psychotherapeute bij het Helen Dowling Instituut in Utrecht. Hier wordt hulp psychische hulp geboden aan kankerpatiënten en hun familieleden. Zij is gespecialiseerd in de behandeling van mensen met ernstige trauma’s.
