Mijn moeder op leeftijd heeft een alcoholprobleem en wil hiervoor niet in behandeling. Ik probeer het naast me neer te leggen, maar verdraag het niet als ze drinkt in mijn bijzijn. Ik heb haar gevraagd dat niet meer te doen. Haar reactie daarop is dat ze in dat geval geen contact meer wil. Ik wil niet met haar breken, ook gezien haar leeftijd. Moet ik dit accepteren?
Haar reactie kan een complexe stroom aan gevoelens oproepen: verdriet, onmacht, woede, angst, zorgen en zelfs schuldgevoel. Terwijl het juist waardevol is dat je haar vroeg niet in je bijzijn te drinken. Wees je ervan bewust dat het niet jouw verantwoordelijkheid is om haar te redden. Je hoeft ook niet het contact te verbreken als je dat niet wilt. Let wel op dat het goed met jóú blijft gaan.
Kijk of er nog momenten zijn waarop ze niet drinkt, en zoek haar dan op. Of, als die momenten er niet meer zijn, bezoek haar alleen kort wanneer ze het minste onder invloed is.
Hopelijk kun je steeds vaker zeggen: ‘Ik waardeer het dat je nuchter bent.’ Gaat ze tijdens je bezoek toch drinken? Zeg dan: ‘Ik voel me hier niet prettig bij, ik ga weer.’ Liefdevol, zonder drama. Dat kan een krachtige interventie zijn, zeker als meerdere dierbaren dat doen.
Ik wens je veel liefde, kracht en wijsheid toe.’
Zie je dierbare als twee personen: de persoon zelf én de verslaving die diens gedrag vervormt en het stuur overneemt. Door te blijven helpen/redden, richt je je op de Âverslaving en geef je die meer macht. Zo raak je bovendien zelf uitgeput.
Vaak maakt een verslaafd persoon gebruik van emotionele chantage, bewust of onbewust. Denk aan uitspraken als: ‘Als je echt van me zou houden, dan zou je dit niet van me vragen.’ Dat soort uitspraken raken diep. Maar, als je Âeraan toegeeft, houd je de verslaving in stand.
Wat helpt wel? Duidelijke grenzen stellen en die volhouden. Alleen dan ervaart de ander de gevolgen van het gebruik.
Zorg daarnaast goed voor jezelf. Verdiep je in verslaving en de dynamiek tussen gebruiker en naasten. Zoek steun bij lotgenoten. Je hoeft dit niet alleen te dragen. Blijft je moeder gebruiken? Dan is dat, hoe pijnlijk ook, háár keuze.’
