Het lijkt of ik niet besta voor hem
De vraag
Ik heb een ‘bonuszoon’ van 9 jaar en vind een aantal dingen lastig om mee om te gaan. Hij heeft geen hekel aan me, maar zegt bijvoorbeeld mijn vriend altijd gedag met een kus als hij weggaat, maar kust mij niet. Of hij zegt: ‘Zaterdag zie ik je weer’ in plaats van: ‘Zaterdag zie ik jullie weer’. Ik vraag me dan af waar ik sta. Ik vang hem wel op uit school, geef hem te eten en te drinken en maak zijn kamer schoon. Misschien heb ik me al te veel aangepast en weggecijferd.
Het advies
Mogelijk heb je gelijk en ‘besta’ je niet als ‘bonusmoeder’ voor deze jongen. Hij lijkt zijn handen vol te hebben aan de relatie met zijn ouders bewaren (bang ook door hen in de steek gelaten te worden?), de rouw om het verlies van het oorspronkelijke gezin, het heen en weer pendelen. Zijn wereld staat op z’n kop en dan krijgt hij er ook nog eens een ongekozen, vreemde vrouw bij die een bonus moet zijn of voor wie hij een bonus moet zijn. Dat is te veel gevraagd.
Stop dus met iets van hem willen. Blijf in dit kind investeren omdat je oprechte interesse in hem hebt en omdat je een relatie wilt met hem, het kind van je vriend. Zo krijgt hij iemand op wie hij kan vertrouwen in zijn leven. Dat is wat hij nodig heeft. Hij zal uiteindelijk om jou gaan geven omdat je hem ziet, wil kennen, wil liefhebben. Daarmee pas je je niet aan en cijfer je jezelf niet weg, maar maak je jezelf van waarde.
