Gelukkige jeugd, toch kindmodi
De vraag
Beste mevrouw van Genderen,
Ik vond het artikel heel verhelderend, maar heb zelf zeer weinig herinneringen van mijn jeugd. Ik weet wel dat mijn ouders veel werkten en niet altijd tijd hadden voor mijn twee zussen en ik.
Ik kan me echter niet herinneren dat er bepaalde gebeurtenissen zijn voorgevallen, waardoor ik nu als volwassene vaak als een gekwetst of boos kind reageer. Ik heb dus niet echt het idee dat er iets is gebeurd, maar ik heb wel sterk een paar kindmodi als ik het artikel lees, is dat raar?
Groet,
Sanne
Het advies
Beste Sanne,
Je hoeft niet iets heel ergs meegemaakt te hebben in je jeugd, om toch een of meer (kind)modi te ontwikkelen.
Dat kan veroorzaakt worden door een dingen die heel vaak tegen je gezegd worden (bijvoorbeeld ‘je doet ook nooit genoeg je best’, ‘je bent lui’, terwijl je eigenlijk altijd wel je best doet). Als dat maar vaak genoeg herhaald wordt, ga je dat geloven en krijg je het gevoel dat je niks waard bent.
Een andere mogelijke oorzaak is dat je iets niet krijgt wat je wel nodig hebt, zoals warmte en veiligheid. In het meest extreme geval heb je jezelf eigenlijk moeten opvoeden. Maar ook in minder ernstige gevallen kan het zijn dat je ouders veel te weinig aandacht voor je hadden en alleen maar met zichzelf bezig waren. Ze zorgden misschien wel voor kleren en eten, maar niet voor liefde en geborgenheid. Dan kan er sprake zijn van emotionele verwaarlozing (zie ook blz. 25 in mijn boek ‘Patronen doorbreken’).
Vriendelijke groet,
Hannie van Genderen
