Hoe kan ik mijn droom verwezenlijken?
De vraag
Ik ben erg individualistisch, ben heel graag alleen. Feestjes, spelletjes doen, kerstmis, vergaderingen, vind ik echt vreselijk! Ik voel me al snel als een autist op een kermis. Ik heb drie heel lieve vriendinnen en een fijne (wat kloekende) familie, twee heerlijke dochters en een lieve (ook vrij individualistische) vriend.
Toch zie ik mezelf steeds alleen in een huisje in de natuur. Mijn eigen brood bakken en fruit wekken, een hond, muziek, schilderen of een boek schrijven. Een eigen praktijk beeldende therapie. Als ik een foto zie van iemand in the middle of nowhere, dan stromen de tranen me over de wangen.
Misschien heb ik toch klapje meegekregen van mijn pestverleden. (Waar ik mij op mijn 15e overigens met succes uit heb gevochten, door flink uit mijn comfortzone te stappen, daar is mijn groeiproces begonnen en ik ben er juist trots op.)
Waar komt mijn hang naar alleen zijn vandaan?
Het advies
Wat houdt je tegen om je hart te volgen?
Je voor langere tijd afzonderen is lastig. Maar je hebt behoefte aan ruimte voor jezelf en een heel duidelijk beeld van wat je zou willen. Er klinkt ook vitaliteit in door.
Je schrijft dat het pestverleden een rol kan spelen in je wens om (vaker) alleen te zijn. Door na te denken over of het pestverleden een rol speelt, rakel je de pestervaringen uit het verleden op. Hiermee geef je feitelijk je energie weg aan een oude (waarschijnlijk grotendeels verwerkte) ervaring. Dat remt je eerder af dan dat het je verder helpt.
De emoties die je hebt, kun je opvatten als een signaal dat er nu iets belangrijks voor je speelt. Ik denk dus dat het niet nodig is om daar een verklaring voor te zoeken. Omdat je zo’n helder beeld beschrijft van je wensen kan de volgende vraag behulpzaam zijn:
‘Wat is de kleinst mogelijke stap die je nu kunt zetten om je droom te verwezenlijken?’
Door deze vraag zo te formuleren vermijd je dat er angst opkomt, die je kan verlammen tot actie over te gaan. Deze stap moet dus zo klein zijn dat je niet bang bent dat het zal mislukken. Als je deze stap vervolgens zet, komt er beweging in, en dat is de sleutel bij ieder veranderingsproces.
De vraag naar en het ondernemen van kleine stappen herhaal je zo vaak als nodig is. En steeds is hierbij je droombeeld richtinggevend. De kunst is overigens om jezelf niet vast te pinnen op een bepaalde uitkomst. Wie weet kom je wel ergens anders uit. De ingrediënten van je droom (natuur, alleen-zijn, kunst en authenticiteit) kunnen ook een andere vorm aannemen.
‘De kleinst mogelijke stap’ is een onderdeel van een methode uit Japan die oorspronkelijk is ontwikkeld om organisatieveranderingen op gang te brengen, de zogenaamde Kaizen-methode. Je kunt de methode op ieder veranderingsproces toepassen.
