Ga naar inhoud

Voor Elmy (25) voelde het label ADHD als ‘een last van haar schouders’

illustratie van een vrouw bij een artikel over adhd bij vrouwen
leestijd 3 minuten
Interview 21 juli 2025
Elmy (25) werd in groep 5 al getest op ADHD. Toen werd geconcludeerd dat daar geen sprake van was. Jarenlang had ze last van uiteenlopende klachten, die tijdens haar studie uiteindelijk uitmondden in een depressie. Pas toen werd alsnog vastgesteld dat ze wel degelijk ADHD heeft.

Was het niet verwarrend om op latere leeftijd dan toch het stempel ADHD te krijgen?

‘Ja, heel gek. Na die eerste negatieve uitslag dacht ik altijd dat het wel aan mij moest liggen, omdat daaruit bleek dat ik geen ADHD had. Ik leefde in de overtuiging dat ik gewoon normaal moest kunnen functioneren, maar het lukte steeds niet.

Toen ik uiteindelijk te horen kreeg dat het wél om ADHD ging, was dat aan de ene kant heel emotioneel. Het besef dat er tóch een verklaring was voor waarom het me niet goed lukte. Aan de andere kant viel er ook een enorme last van mijn schouders, omdat het betekende dat er een reden was waarom ik anders functioneer dan anderen.

In mijn ogen is het niet erg om te horen dat je ADHD hebt. Ik vind dat er tegenwoordig vaak te negatief over wordt gedaan, terwijl mijn hersenen nu eenmaal anders werken dan die van iemand zonder ADHD. En dat is prima.’

Wat deed die bevestiging nog meer met jou? 

Veel. Mijn plan was om in behandeling te gaan als de uitslag inderdaad positief zou zijn, zodat ik handvatten zou krijgen om er beter mee om te leren gaan.

Wat misschien nog wel belangrijker was, is dat ik milder naar mezelf kon kijken en mezelf beter kon accepteren. De bevestiging dat ik niet gek was, maar dat dit gewoon bij mij hoort. Mijn hersenen werken nu eenmaal anders – en vanaf dat moment kon ik eindelijk weer vooruitkijken.

Hoe kijk je nu een paar jaar verder naar je leven?

‘Ik merk in het dagelijks leven natuurlijk nog steeds dat ik ADHD heb – en ik denk ook niet dat dat ooit helemaal verdwijnt, maar dat is oké. Het belangrijkste is dat ik mezelf blijf herinneren aan het feit dat ik soms gewoon andere manieren nodig heb om dingen aan te pakken. Kleine hulpmiddeltjes, handigheidjes – dat hoort erbij.

Wat ook veranderd is: ik ben liever voor mezelf geworden. Vroeger, als iets niet lukte – of zelfs als ik alleen maar het gevoel had dat iets niet goed ging – voelde ik me daar enorm schuldig over. Dan dacht ik dat ik alles helemaal anders moest doen, het roer radicaal omgooien.

Nu kan ik er rustiger naar kijken. Als iets niet lukt, ligt de oplossing vaak juist in iets kleins. Een simpel trucje of een andere aanpak kan al een wereld van verschil maken.’

Meer verdieping?

  • Beluister hier de podcast ‘Als het altijd al ADHD was’- late diagnose bij vrouwen’ van Psychologie Magazine. In deze podcast delen Elmy en twee andere ervaringsdeskundigen hun verhaal. Ook vertelt arts-onderzoeker Maxime de Jong waarom ADHD bij vrouwen vaak laat wordt gediagnosticeerd.
  • De training Makkelijker leven met ADHD helpt je om je leven met ADHD makkelijker te maken. Voor wie zelf ADHD heeft, maar ook voor partners en ouders. Met inspirerende video’s en artikelen.
  • Lees ook het artikel Zo ziet ADHD eruit bij vrouwen

Meer lezen over dit thema?
^