Mijn man wil me niet troosten
De vraag
Beste Karin,
Mijn partner en ik hebben andere behoeften ten aanzien van samenzijn en afstand houden. Dat zorgt ervoor dat ik me soms erg afgewezen en verdrietig voel. Als ik me rot voel en bij hem wil zijn, komt het voor dat hij heel eerlijk aangeeft daar geen behoefte aan te hebben. Hij heeft onder andere vanwege zijn verlies van zijn moeder bijvoorbeeld de behoefte om te rouwen en alleen te zijn.
Ik wil hem daarin respecteren, maar doe mezelf daarmee te kort. Beiden voelen we ons daarna verdrietig. Het kost mij nu soms moeite om te vragen bij elkaar te zijn. Ik hou me zelfs vaak in zodat hij de ruimte krijgt die hij nodig heeft. Maar zelf voel ik me daardoor vaak alleen. Ik zou simpelweg veel vaker bij hem willen zijn en hem even knuffelen. Hoe kunnen wij beter met elkaars behoefte aan nabijheid en afstand omgaan?
groeten van Eva
Het advies
Beste Eva,
Wat je beschrijft is een verdrietige situatie waarin je zo duidelijk te kennen geeft wat je nodig hebt en het niet krijgt. Je schrijft dat jullie je daarna allebei verdrietig voelen. Is er op zo’n moment te praten met je partner? Kun jij aan hem duidelijk maken hoe belangrijk het voor jou is om even bij hem te zijn? Voelt hij zich dan overvraagd (denkt hij dat hij je niet goed kan troosten?).
Kan hij aan jou uitleggen wat het voor hem zo moeilijk maakt om jou te troosten of nabij te hebben? Wordt wellicht zijn eigen verdriet aangeraakt als jij je rot voelt? Of is het zo dat jij je eenzaam voelt als hij zich terugtrekt om te rouwen?
Bij rouw is het inderdaad zo dat ieder mens dat op zijn eigen manier doet, en je dat moet accepteren. Echter, als het tussen jullie in komt te staan, is het een goed moment om daar contact over te maken. Kun jij aan hem vragen wat hij van jou nodig heeft als hij verdrietig is, naast zijn terugtrekken? Ik zou in deze moeilijke periode ook zorgen voor voldoende andere verbindende momenten, waarin je voelt dat je echt iets samen doet.
Succes hiermee!
Karin
