Hoe help ik mijn puberdochter bij het vinden van haar identiteit?

Beste Maria,
Je geeft zelf al een belangrijk deel van het antwoord: Het is een lange weg te gaan! Daar ontkomt niemand aan. Dat is ook niet erg, maar soms is het niet leuk.

Je kunt je identiteit niet vinden door hard nadenken of door te gaan navelstaren. Je ontdekt wat je bent, wie je bent, door het leven zelf. Door te doen, te leven, en te ervaren wat je leuk vindt, wat er voor jou echt toe doet, en wat helemaal niet bij jou past.

Vooral voor meiden is het vaak ook belangrijk om daar met anderen over te praten. De ervaringen van anderen, en hun mening, helpt ze om verschillende mogelijkheden te leren kennen. Voor veel pubers is er een periode waarin ze de ene dag heel andere dingen leuk vinden dan de andere dag. Dat hoort er bij, maar het kan heel verwarrend zijn. Dat roept de vraag op ‘Wat wil ik nou echt!?’

Als ouder kan je je kind helpen door belangstelling te tonen, door met haar te praten over wat ze van dingen vindt, en wat ze belangrijk vindt, of eng, spannend, heel erg stom, etc. Het is dan belangrijk om alleen te vragen en te luisteren, en niet te oordelen. Je kunt bijvoorbeeld vragen, naar wat het leukste was, of wat maakte dat een belevenis zo vreselijk vervelend was, hoe ze zich voelde. Zo help je haar om haar eigen gevoelens en voorkeuren helder te krijgen, en langzaam maar zeker orde te scheppen en vaste patronen in zichzelf te ontdekken.

Misschien kan ook het antwoord dat ik hier aan jou geef haar enigszins helpen. Voor pubers is een deel van het probleem vaak dat ze niet weten wie ze zijn, maar vooral ook dat ze vinden dat ze dat wel zouden moeten weten. En dat hoeft niet. Dat komt vanzelf.

En helemaal weten wie je zelf bent? Dat doet niemand. Ook volwassenen veranderen nog steeds en ontdekken weer nieuwe kanten aan zichzelf.

Vriendelijke groet,
Saskia Kunnen