Mijn dochter wil geen contact meer, wat nu?

Het advies

Maggie Wood, familie- en systeemtherapeut:

‘Als je kind zegt dat je iets in de opvoeding niet goed hebt gedaan, dan doet dat pijn. Besef dat onder haar verwijt een groot verlangen en gemis zit. Ze kan dit uitspreken naar jou omdat je veilig voelt voor haar. Je bent onvoorwaardelijk haar moeder. Wees stil en luister zoals alleen jij haar kunt horen.

Ze geeft aan: je hebt me vroeger niet gezien en je ziet me nu weer niet. Wat raakt je in wat ze zegt? Ik denk dat je dochter verlangt naar emotionele aansluiting. Naar erkenning van en zorg voor haar gevoelens. Herken je zelf dat verlangen? Ga eens na hoe jij gewend bent die aansluiting te geven, of niet te geven. En hoe jouw moeder dat bij jou deed.

‘Ze wil niet géén contact, ze wil ánder contact’

Welk advies zou zij jou hierover geven? Vraag je dochter wat ze had gewild dat jij destijds zag. Gun jezelf en haar een nieuwe kans. De bal ligt hierin bij jou als ouder. Als ze echt geen contact meer met je zou willen, dan zou ze je ghosten. Ze wil niet géén contact, ze wil ánder contact. En jij ook. Probeer er voor je dochter te zijn, zonder verwachtingen. In die basishouding rust herstel en heling.’

Anouk Spruit, orthopedagoog met specialisme in trauma en hechting:

‘Wat moet het machteloos voelen je dochter te zien lijden terwijl je haar niet kunt bereiken. Het komt vaak voor dat gezinsleden andere belevingen hebben van bepaalde gebeurtenissen; goedbedoelde acties kunnen door een kind negatief worden geïnterpreteerd.

Hoe frustrerend het ook is, dit narratief is nu voor haar waar. Hoe harder je probeert haar beeld te veranderen, hoe meer zij zich door jou onbegrepen voelt.

De eerste stap is het accepteren van de situatie en het toelaten van rouw over dat de opvoeding anders is verlopen dan gehoopt. Dit geeft ruimte om met openheid en nieuwsgierigheid naar het verhaal van jouw dochter te luisteren.

Je kunt vervolgens een brief schrijven met de boodschap dat je het verdrietig vindt dat zij nare jeugdherinneringen heeft en dat je haar anders gegund had. Je kunt schrijven dat je graag wilt luisteren naar haar ervaringen, om haar te begrijpen en alsnog te steunen.

Het kan lastig zijn om oprecht nieuwsgierig te zijn, zonder je direct te willen verdedigen of het te ontkennen. Lukt dit, dan is de kans groot dat jouw dochter genuanceerder naar jou en haar jeugd kan kijken. Het kan waardevol zijn om bij deze gesprekken een systeemtherapeut te betrekken.’

Lees ook: 3 therapeuten over hun familieperikelen (en hoe ze daarmee omgaan)