Affaire met getrouwde man kost me mijn zelfvertrouwen
Dag Gert Jan,
Ik heb een zware tijd achter de rug en werd in die tijd vaak gesteund door een man die heel rustig bleef als ik beschreef waar ik mee zat – en dan heel nuchter aangaf hoe hij dacht dat ik het best kon handelen. Daardoor ging ik steeds meer ‘hangen’ aan die man en uiteindelijk kregen we iets met elkaar.
Het grote probleem is echter… hij is getrouwd en het mag dus eigenlijk niet. Ik beschouw hem echter als mijn rots in de branding en hij weet veel meer van mij dan wie dan ook. Het vervelende is ook dat hij bepaalde periodes wel dagelijks wat van zich laat horen – maar soms laat hij een week of soms 2 weken niets van zich horen.
Ik word daar onzeker van omdat ik toch min of meer wacht op een mailtje of appje. Ik wil niet wachten. Ten eerste niet omdat hij getrouwd is en ik single ben en ten tweede niet omdat ik nooit contact op kan nemen met hem en dus afhankelijk ben terwijl ik dat niet wil zijn.
Aan de andere kant.. als ik kap met hem dan ben ik mijn nuchtere kletsmaatje dus kwijt. En ik laat niet gemakkelijk mensen toe dus dan kan het wel eens heel lang duren voordat ik een ander vertrouwd kletsmaatje gevonden heb. Ik heb wel een vriendin die ook veel van me weet – maar sommige dingen bespreek ik liever met een nuchter denkende man.
Groetjes, Z
Dag Z,
Een manier om te bepalen of iets goed voor je is of niet, is om na te gaan wat het doet met je eigenwaarde. Eigenwaarde is het besef dat dingen goed voor je zijn, dat ze in lijn zijn met waar je in gelooft en voor staat. Het is een besef, geen gevoel!
Dingen kunnen op het moment zelf goed voelen of je kunt er hevig naar verlangen, terwijl ze uiteindelijk niet goed zijn voor je eigenwaarde. In de tijd dat je moeilijk zat, heb je veel gehad aan deze man. Hij was rustig, nuchter, gaf je nuttig advies en hij luisterde kennelijk goed. Exact wat je wilt van een vriend in een tijd van nood (en ook daarbuiten trouwens). Bovendien ben je niet zo snel van vertrouwen, dus extra prettig als iemand dan contact met je maakt. Hij vergrootte je eigenwaarde.
Mannen en vrouwen en vriendschap en emoties gaat natuurlijk vaker mis. Je ‘kreeg iets met hem’ en hij bleek getrouwd, en zoals je het beschrijft niet van zins dat op te geven. De statistiek is met hem in dit geval, het schijnt dat maar 5% van de gebonden mannen de stap echt zet om te breken thuis. Van iemand die je eigenwaarde versterkte en je bevestiging gaf, is hij veranderd in iemand die je eigenwaarde kost. Je zit in de wachtkamer en je moet maar zien of en wanneer hij tijd voor je heeft. Als jullie elkaar zien is het heftig en enerverend en zegt je gevoel dat het belangrijk en ingrijpend is.
In de psychologie is er een oud en bekend experiment met het belonen van honden (of ratten, of apen en het werkt met mensen net zo). Als je een dier op onvoorspelbare momenten beloont, bijvoorbeeld door hem een op de tien keer eten geven als hij op een hendel drukt, gaat hij veel zinloos gedrag vertonen om die onvoorspelbaarheid te hanteren. Bovendien wordt hij angstiger en neurotischer, krijgt hij als het ware minder zelfvertrouwen. Zou je het dier elke keer belonen als hij op de hendel duwt, dan wordt hij veel rustiger en haalt hij zo nu en dan een hapje, zonder al dat neurotische gedoe.
Als je niet ingrijpt, je schikt in de situatie enzovoort, kan het wel eens een hele tijd gaan duren. Je vriend heeft zijn leuke momenten met jou en zijn gewone leven thuis; jij moet wachten en wordt af en toe beloond. En je eigenwaarde zal vermoedelijk dalen.
Een meer bedreigende en moeilijker optie is om duidelijkheid en duidelijke stappen van hem te vragen: zeg wat je het liefste wilt en vraag hem daar ja of nee op te zeggen. De antwoorden ‘nee’, ‘misschien’, ‘ik heb tijd nodig’, ‘na het afstuderen van mijn zoon’, ‘ik wil wel maar mijn vrouw kan het niet aan’ enzovoort enzovoort zijn niet wat je wilt en dan zul je je conclusie moeten trekken en afscheid van hem nemen. Ook niet makkelijk maar wel een teken van trouw aan jezelf.
Uiteindelijk, geloof ik ten stelligste, is eigenwaarde namelijk het enige echt belangrijke dat we hebben.
Sterkte! Gertjan van Zessen
