Mijn moeder en ik zijn erg verschillend. Zij (55) is jong getrouwd, stelt zich altijd dienstbaar en bescheiden op en houdt niet van onenigheid. Ik (34) ben harder, ongebonden en hou van goede discussies.
Mijn moeder mist het ‘lieve’ bij mij en doordat ik zaken vrij ‘hard’ stel, voelt zij zich snel aangevallen en sluit zich af voor de discussie, waardoor ik me weer niet serieus genomen voel. Hoe kunnen we nader tot elkaar komen?
Moeders en dochters zitten elkaar soms zo dicht op de huid dat het beiden irriteert. Maar vanuit de verbondenheid van deze unieke relatie kunnen ze vaak niet anders.
Dat wordt mede veroorzaakt door het onderliggende mechanisme: je kind alles gunnen en het willen behoeden (moeder) en aan haar wensen willen voldoen (dochter). Het gaat wringen als dat niet lukt. Dochters willen verbinding, maar ook zichzelf zijn. Al met al geeft dat vaak wrijving. Daar is jouw situatie een goed voorbeeld van.
Ga samen om de tafel zitten (of een wandeling maken) en maak een rijtje van elkaars karaktereigenschappen. Welke hebben jullie gemeen, welke zijn voor jullie beiden uniek? Uit welk geslacht zijn ze genetisch doorgegeven?
Benoem van die eigenschappen zowel de kracht als de valkuil voor jezelf en de ander. Deel ook welke last je wederzijds hebt van de eigenschap van de ander, maar ook van het gemak ervan.
Bespreek samen hoe je in het dagelijks leven rekening met elkaars karaktereigenschappen kunt houden en ook hoe je ze verder zou willen ontwikkelen. Met als doel om zowel jezelf te kunnen zijn als in verbinding met elkaar te kunnen omgaan.
