Mijn man wil minder vaak seks dan ik
De vraag
Beste Gertjan,
Mijn partner wil minder keren seks dan ik. Ik vind het heel moeilijk om aan te geven. Dat weet hij. Ik doe het wel en dan geeft hij aan dat hij niet wil om een reden. Dat is niet leuk, daar praten we ook over. Maar als we dan een drukke dag hebben gehad, ik heb een avond niet aangegeven dat ik wil of ik geef aan dat ik niet wil, dan zegt hij dat hij nu wel net had gewild. Meestal achteraf of op een moment dat het echt niet kan. Daar erger ik me aan. Dat geef ik aan en hij ontkent dat het zo is.
Vriendelijke groet,
Bloempje
Het advies
Dag Bloempje,
In de ideale volwassen wereld zouden de bloem en de bij op een open en geïnteresseerde manier bespreken hoe zij het vrijen leuk en bevredigend konden maken. Verschil in verlangen komt in de beste relaties voor en hoeft op zichzelf geen reden voor zorgen of problemen te zijn. Bij jullie gaat het gesprek niet meer over het vrijen zelf – iets dat leuk, intiem en ontspannend moet zijn – en zelfs niet over de barrières die je vriend voelt. In plaats daarvan maken jullie ruzie over het initiatiefnemen zelf: als jij wil wil hij niet, als jij niet wilt komt hij met vage pogingen. Frustrerend voor beiden en een hele goede manier om (het gesprek over) het vrijen verder te vergiftigen.
Het klinkt alsof het heel belangrijk voor je partner is dat hij niet de tekortschietende partij is. Waarschijnlijk maakt hij zich er meer druk over dan hij aan jou laat zien, maar heeft hij geen idee hoe hij seksueel actiever kan worden. Mogelijk vindt hij jou niet leuk om mee te vrijen, of ligt zijn seksuele belangstelling of gedrag elders (porno, iemand anders?) en kan hij dat niet vertellen. Hoe het precies zit is van buitenaf natuurlijk niet te zeggen.
Een vraag aan jou is hoe belangrijk je het vrijen en het gevoel van gemeenschappelijkheid op dat vlak vindt. Het lijkt alsof je vriend uit zichzelf geen stappen zal zetten, en dat betekent dat jij dat moet doen. Nog duidelijker zijn dat je het niet acceptabel vindt dat hij wegloopt voor het probleem, een gezamenlijke afspraak maken met de huisarts of een verwijzing vragen naar een relatietherapeut of seksuoloog.
Vervelend genoeg lost dit soort zaken zich spontaan niet zomaar op, en is de kans groot dat het blijft doorzeuren. Het is in de praktijk van de seksuoloog niet zeldzaam dat stellen na twintig jaar onmin op dit punt eindelijk eens naar een hulpverlener gaan, om te ontdekken dat het Grote Probleem in een aantal gesprekken op te lossen of in elk geval te verduidelijken is. Begin er eens mee hem dit antwoord te laten lezen.
Succes,
Gertjan van Zessen
